Op deze opname zien we een deel van de bodem van een inslagkrater aan de noordrand van het reusachtige Hellas bekken.

Het Hellas bekken heeft de laagste plekken op Mars; hier hebben misschien ooit meren of zeeën gelegen. Rond een groot deel van de bekkenrand komen dagzomende lagen voor. Op deze locatie is een grote inslagkrater (ongeveer 90 kilometer doorsnee) gedeeltelijk opgevuld door gelaagd gesteente. Deze gesteenten op de kraterbodem zijn nu onderhevig aan erosie en er ontstaan eigenaardige putten.

Hier komen de lagen meestal aan de oppervlakte op een steile helling die het grootste deel van de opname beslaat. Op deze helling komen ze aan het daglicht als gestreepte rotsen, waarvan sommige doorlopen en andere niet. Het materiaal tussen de strepen is grotendeels bedekt met gruis, maar op sommige plaatsen komt gesteente aan het daglicht. De helling wordt door een dikke, doorlopende deklaag beschermd tegen erosie; wanneer die laag eenmaal verdwenen is, wordt het materiaal eronder snel afgevoerd en ontstaat de steile helling. Aan de voet van deze helling ligt gesteente dat licht van kleur is en sterk gefragmenteerd door scheuren of ‘voegen’.

De variatie in typen gesteente wijst erop dat deze hier zijn afgezet door meerdere processen of in uiteenlopende omstandigheden. Locaties zoals deze geven wellicht een beeld van de verschillende fasen die zich in de ontwikkeling van de jonge planeet hebben voorgedaan.

Vertaling: I. van Vessem

Nummer: ESP_011631_1515
Opnamedatum: 18 januari 2009
Hoogte: 257 km

https://uahirise.org/hipod/nl/ESP_011631_1515
NASA/JPL-Caltech/University of Arizona
#Mars #NASA #Dutch #Nederlands #astronomie