Αυτή η εικόνα προέρχεται από τα πολύ νότια πλάτη του Νοτίου Ημισφαιρίου, περίπου στο μέσον της άνοιξης.

Όπως ακριβώς και στην Γη, το στρώμα πάγου, που συσσωρεύτηκε στην διάρκεια του χειμώνα θα εξαφανιστεί καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι και το περιβάλλον θερμαίνεται. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του πάγου εδώ, δεν είναι από νερό αλλά από διοξείδιο του άνθρακα (επίσης γνωστός και σαν “ξηρός πάγος”).

Το υλικό αυτό δεν λειώνει αλλά μετατρέπεται κατ’ ευθείαν σε αέριο (με μιά διαδικασία, που ονομάζεται εξάχνωση) καθώς θερμαίνεται (πάνω από τους 147º Κ, που είναι -126º C). Καθώς αρχίζει η εξάχνωση δημιουργεί πολλών ειδών ενδιαφέροντες σχηματισμούς.

Στην συγκεκριμένη εικόνα παρατηρούμε κηλίδες εξάχνωσης (μικρές κηλίδες, όπου ο πάγος έχει ήδη φύγει αποκαλύπτοντας το σκοτεινότερο έδαφος). Παρατηρούμε επίσης μικρά ριπίδια, που σχηματίζονται όταν αέριο διοξείδιο του άνθρακα ξεφεύγει βίαια μέσα από ρωγμές του επιφανειακού πάγου παρασύροντας σκοτεινόχρωμη σκόνη από το υπέδαφος, που λεκιάζει την επιφάνεια παρασυρόμενη από τον άνεμο (έτσι οι διαφορετικοί προσανατολισμοί των ριπιδίων μας δείχνουν πώς μεταβάλλεται η κατεύθυνση του ανέμου κατα μήκος της περιοχής).

Παρατηρούμε επίσης εκτεταμένες σκουρόχρωμες “ροές”. Πρόκειται για κατολισθήσεις υλικού, που κινείται προς τα χαμηλά σημεία (και αποτελούν ακόμη σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των ειδικών, για το αν είναι ξηρές, ή ρευστές ροές). Στις επόμενες λίγες εβδομάδες κι άλλοι τέτοιοι σχηματισμοί θα εμφανιστούν και θα επεκταθούν, μέχρις ότου η περιοχή θερμανθεί αρκετά και όλος ο πάγος χαθεί (και μαζί του οι σχηματισμοί εξάχνωσης).

Απόδοση στα ελληνικά και ηχογράφηση: Αριστείδης Σκουρτόπουλος