Αυτή η περιοχή, κοντά στην Κοιλάδα Mawrth, είναι ενδιαφέρουσα για πολλούς λόγους.

Πρώτ’ απ’ όλα, είναι γεμάτη με μικρές εξάρσεις και οροπέδια, πού πιθανόν να παρουσιάζουν στρώσεις ιζηματογενών πετρωμάτων. Όπως ακριβώς και στην Γη, τα ιζηματογενή πετρώματα του Άρη περιμένουμε ν’ αποκαλύψουν στοιχεία για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σχηματίστηκαν, στοιχεία για το περιβάλλον και το κλίμα στο παρελθόν.

Δεύτερον, αρκετά από τα μεγαλύτερα και σκοτεινότερου χρώματος οροπέδια εμφανίζονται αρκούντως κυκλικά. Τυπικά, η Αρειανή επιφάνεια είναι διάστικτη από τα κυκλικά βυθίσματα των μετεωρικών προσκρούσεων. Εδώ όμως, αυτές οι κυκλικές περιοχές είναι εξάρσεις, σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Ίσως να πρόκειται για ένα παράδειγμα ανεστραμμένης τοπογραφίας, όπου δηλ. μετεωρικοί κρατήρες γέμισαν από υλικό, πού ήταν, ή έγινε στην πορεία, ανθεκτικότερο στην διάβρωση από την γύρω περιοχή. Τα υλικά αυτά μπορεί να ήταν επαναστερεοποιημένο, μετά την πρόσκρουση πέτρωμα, ή ιζήματα πού σκληρύνθηκαν υπό την επίδραση του νερού, πού λίμνασε μέσα στον κρατήρα.

Τρίτον, ορυκτά πηλού, τα ονομαζόμενα “φυλλοπυριτικά”, εντοπίστηκαν εδώ από τ’ άλλα όργανα του σκάφους. Αυτά τα ορυκτά είναι ενδιαφέροντα, διότι υποδηλώνουν την ύπαρξη νερού στην περιοχή στο παρελθόν.

Προσδιορίζοντας ποιές εξάρσεις και ποιά στρώματα περιέχουν πηλό και πόσο διαδεδομένα είναι, θα βοηθήσει τους ειδικούς να καθορίσουν πόσο νερό και για πόσο χρονικό διάστημα υπήρχε στην περιοχή.
Αυτή η περιοχή έχει κριθεί τόσο ενδιαφέρουσα, πού είναι υποψήφια τοποθεσία προσεδάφισης μελλοντικού οχήματος.

Απόδοση στα ελληνικά: Αριστείδης Σκουρτόπουλος