Το πολικό παγετώδες κάλυμμα του Άρη αποτελείται από διαδοχικά στρώματα σκονισμένου πάγου συνολικού πάχους μέχρι και 3 km και διαμέτρου περίπου 1000 km. Τα διαδοχικά στρώματα τα βλέπουμε να εκτίθενται στα τοιχώματα τάφρων και ρωγμών, πού έχουν δημιουργηθεί στον πάγο, όπως αυτό το τοίχωμα μιάς τάφρου στις παρυφές του παγετώδους καλύμματος.

Η φωτεινή περιοχή στην κορυφή είναι η επίπεδη επιφάνεια του πάγου 'πάνω από το τοίχωμα της τάφρου και είναι το υψηλότερο σημείο στην φωτογραφία. Το τοίχωμα, πού εμφανίζει τις στρώσεις έχει ύψος 600 m.

Φαίνεται ότι το πολικό παγετώδες κάλυμμα είναι μάλλον σχετικά πρόσφατο (τα τελευταία μερικά εκατομύρια χρόνια), καθώς ρυθμικές μεταβολές στην τροχιά του Άρη άλλαζαν την κατανομή του πάγου 'πάνω στον πλανήτη. Όταν ο πάγος μετακινήθηκε στην σημερινή πολική περιοχή ανταποκρινόμενος στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον, στρώσεις πάγου και σκόνης άρχισαν να συσσωρεύονται εκεί.

Μελετώντας την δομή αυτών των αποθέσεων, ελπίζουμε να μάθουμε πως ακριβώς μεταβλήθηκε το κλίμα στον Άρη τα τελευταία εκατομύρια χρόνια. Είναι μιά διαδικασία εντελώς ανάλογη μ' αυτήν πού ακολουθούμε στην Γη, εξετάζοντας πυρήνες πάγου από την Ανταρκτική ή την Γροιλανδία, με σκοπό την κατανόηση των αλλαγών στο περιβάλλον τα τελευταία δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Τρία είναι τα εμφανή χαρακτηρηστικά στις στρώσεις του πάγου, πού αποκαλύπτονται στο τοίχωμα αυτής της τάφρου.

Πρώτον, τα διαφορετικά στρώματα φαίνεται να έχουν διαφορετική υφή. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αλλαγές στην επιφανειακή υφή αντανακλούν αλλαγές στις φυσικές ιδιότητεσ των στρώσεων (όπως αλλαγές στην περιεκτικότητα της σκόνης, ή ακόμη και αλλαγές στο μέγεθος των κόκκων του πάγου), και ψάχνοντας γιά δομές στην ακολουθία των στρώσεων αποκαλύπτουν χαρακτηριστικά του κλιματος στο οποίο δημιουργήθηκε ένα στρώμα πάγου.

Δεύτερον, παρατηρούμε αρκετές ασυμβατότητες, ή περιοχές όπου μιά στρώση διακόπτεται και αντικαθίσταται από άλλη. Αυτές οι ανομοιομορφίες οφείλονται σε περιόδους, όπου στρώσεις διαβρώθηκαν ή έλοιωσαν, ακολουθούμενες από περιόδους αναπόθεσης νέων στρώσεων. Η χαρτογράφιση των τοποθεσιών αυτών των ανωμαλιών μπορεί να μας αποκαλύψει πώς οι στρώσεις συρρικνώνονται ή αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και κατά συνέπεια να μας αποκαλύψει σημαντικές αλλαγές στο κλίμα, ικανές να προκαλέσουν τέτοιες ανωμαλίες στις πολικές περιοχές.

Τέλος το τρίτο χαρακτηριστικό είναι οι σκοτεινές και λαμπερές ραβδώσεις, πού είναι αποτέλεσμα πρόσφατων ανέμων, πού μετακινούν την επιφανειακή πάχνη. Η μελέτη τους μπορεί να μας αποκαλύψει μοτίβα στην κίνηση των ανέμων στο σημερινό πολικό κλίμα.

Απόδοση στα ελληνικά: Αριστείδης Σκουρτόπουλος